Ik luister naar Alice’s theme van Danny Elfman. Ken je het? The Theme song van de film Alice in Wonderland van Tim Burton. Moet je eens opzoeken.
Deze muziek raakt iets in mij…
De stemmen van die Engelse jongenssopranen, de belofte van anders… van buiten de lijntjes… van achter de sluiers. Ik hou daarvan. Het prikkelt mij. Kom maar… durf maar… ja, goed zo, nog een stapje verder buiten het bekende. Want daar, o daar ligt het.
Het? Tjaaa… dat weet je niet. Dat is het juist. Kom maar… kom maar…
Het verhaal van Alice heeft mij altijd al geraakt. Heb je het echte boek van Lewis Carroll wel eens gelezen? God, het is weird! Ik heb nog nooit zo’n weird verhaal gelezen. Het is bizar.
Ik heb het voorgelezen aan mijn dochter, Luna en tijdens het lezen dacht ik constant, raarrrr.
Maar zij vond het prachtig. En miljoenen kinderen door de tijd heen vonden het prachtig. Toen ik eenmaal gewend was, vond ik het ook geweldig. En in mijn beleving was Tim Burton dé persoon om dit verhaal te verfilmen, ik bedoel als iemand weird begrijpt, dan is hij het wel.
Er wordt gezegd dat Alice over een droom gaat, fantasie… maar in mijn beleving gaat het over meer. Muchness… om met Alice te spreken. Lewis Carroll, of Charles Lutwidge Dodgson zoals hij werkelijk heette, was een bijzonder persoon. Ik denk dat hij tegenwoordig een etiketje uit het spectrum van autisme opgeplakt zou krijgen. Hij was diaken, wiskundige en logicus en werd later lector aan Christ Church College in Oxford. Hij kon beter met jonge meisjes overweg, dan met volwassenen.. Hij was neurotisch, liep scheef en stotterde. De speciale liefde die er tussen de toen 10 jarige Alice Liddel, dochter van een bevriende collega en hem groeide zou nu zeker wat wenkbrauwen hebben doen optrekken.
En dan dit schrijven.
Bij mij komt dan onmiddellijk de vraag naar boven, wie wás die man?
En… wat wist hij?
Vragen die ik niet beantwoord ga krijgen, maar dat vind ik nooit erg. Ik hou eigenlijk wel van vragen die ik nooit beantwoord ga krijgen. Het gaat mij vaak juist om het vragen stellen, niet om het beantwoord krijgen. Ik heb gemerkt dat dat me verder brengt. En grappig genoeg heb ik het gevoel dat Lewis Carroll dat ook had. Want waar gaat Alice werkelijk over? Wat zag hij dat de meeste mensen niet kunnen zien? En wat waren Alice en hij van elkaar?
Ik heb in een Amerikaans Facebookgroep ooit een vrouw ontmoet, nu Franse van geboorte, die beweert dat zij de reïncarnatie is van dé Alice. Ze heeft herinneringen aan het huis en het gezin van de echte Alice, wist dingen die niet algemeen bekend waren, maar waar ze later achter is gekomen dat die klopten. Ze is kunstenares en heeft een hele serie foto’s van de echte Alice Liddell nagemaakt met zichzelf. Als je ze ziet… het is bizar. Zoveel gelijkenis. Haar werk is heel erg geïnspireerd door Alice in Wonderland. En dat is nog niet alles… Ze heeft een relatie met haar veel oudere voormalige docent, die herinneringen heeft aan zijn vorige incarnatie… Je voelt m al: Lewis Carroll.
Je kunt denken: Tuurlijk. Wat een fantasie! Die kunstenaars zijn allemaal een beetje gek. Maar wat als het echt zo is? Ook Alice Liddell zal weer opnieuw geïncarneerd zijn. Evenals Lewis Carroll. Waarom zouden die níet elkaar weer gevonden hebben en nu wel hun leven samen kunnen delen?
Muchness… buiten de lijntjes… voorbij de grenzen van het bekende. Het raakt me. Er is nog zoveel meer. Durf jij…? Kom maar… kom maar…
Spotify link https://open.spotify.com/track/11liAe3FvMGspJ9x3a1xw4?si=d9a073bb4f5c4a4e